1950 – Wczesne pomiary koncepcji DiSC: narzędzie Self-Description (Samoopisu)
Pracownicy Walter Clarke Associates opracowali ocenę dla Johna Cleavera, którą nazwali Self-Description. Zaczęła się ona tak samo jak Activity Vector Analysis od listy kontrolnych przymiotników, jednak przekształciła się w 24 elementowy instrument z narzuconym wyborem. Analizy czynnikowe Self-Description wyodrębniły dwa czynniki, które były bardzo zbliżone do podstawowych osi modelu Marstona, dając znaczące wsparcie empiryczne nie tylko strukturze zaproponowanego przez niego modelu, ale także wcześniejszemu twierdzeniu Clarke’a, że można stworzyć instrument oparty na modelu DiSC®.

1970 – Pierwsza ocena DiSC: Personal Profile System® (PPS) (System Profili Osobistych)
W latach 70. John Geier, wykładowca na Wydziale Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Minnesota, wykorzystał narzędzie Self Discription do stworzenia oryginalnego systemu Personal Profile System® (PPS). Założył firmę o nazwie Performax (która ostatecznie przekształciła się w Inscape Publishing działającą teraz jako Workplace Learning Solutions Group w firmie Wiley), która była pierwszym wydawcą ocen DiSC. Ponieważ PPS wykorzystywał te same 24 zbiory i elementy, które pojawiły się w oryginalnym instrumencie Self Discription, główny wkład Geiera polegał nie tyle na rozwinięciu tego instrumentu, ale na pogłębianiu zrozumienia 15 podstawowych wzorców odkrytych przez Clarke’a. Geier zebrał opisy wzorców podczas wywiadów klinicznych z setkami osób. Czerpiąc informacje behawioralne z tych wywiadów, dostarczył bogatszych opisów tych 15 wzorców zwanych jako Classical Profile Patterns (Wzorce Klasycznych Profilów).

Ciąg dalszy w kolejnych odcinkach.