Wynagrodzenie, premie i programy motywacyjne pozytywnie wpływają na nastawienie do pracy. Czasem jednak pracownik, pomimo zastosowanych motywatorów i deklarowanych chęci, nie realizuje zadań na satysfakcjonującym poziomie. Co wtedy?

Jeśli obserwujemy, że działania określonej osoby nie przebiegają w sprawny sposób lub nie skutkują pożądanymi efektami, to w pierwszej kolejności powinniśmy zdiagnozować sytuację. Jedna kwestia to brak motywacji. Druga to ograniczenia, na które pracownik natrafia podczas realizacji swoich obowiązków, a które blokują jego skuteczność i potencjał. Taką przeszkodę może stanowić brak konkretnych wytycznych do wykonania zadania w przypadku osoby, która w środowisku pracy potrzebuje przewidywalnych schematów, jasnych procedur i informacji podanych wprost. Nie oznacza to, że taki pracownik jest bezwartościowy. Musi mieć jedynie odpowiednie warunki, w których osiągnie maksymalną wydajność i doskonale się sprawdzi. Naszym celem powinno być zdefiniowanie indywidualnych ograniczeń każdej osoby w zespole, które negatywnie oddziałują na jej aktywność zawodową oraz, co jest oczywiste – zniwelować te czynniki.

  • Pracownika nastawionego na dominację, stworzonego do podejmowania wyzwań i pokonywania przeciwności, mogą ograniczać zbyt łatwe zadania. Warto też, abyśmy pomogli mu zrozumieć, że potrzebuje innych ludzi, a działanie w grupie może przynieść lepsze rezultaty. Większą wydajność spowoduje także uświadamianie takiej osobie istnienia ram i sankcji. Niech ustala tempo pracy we własnym zakresie, jednak dla utrzymania poziomu efektywności musi także rozumieć wagę odpoczynku.
  • Osoba w naszym zespole, dla której najbardziej istotną rolę grają relacje i pozycja w grupie, powinna pracować między innymi nad tym, aby podejmować obiektywne decyzje, ustalać hierarchię ważności spraw i dbać o terminy. Duże znaczenie ma także kwestia realistycznej oceny innych osób oraz bycie bardziej stanowczym wobec nich. Stymulacja rozwoju w tych obszarach sprawi, że efektywność pracownika o takiej osobowości się zwiększy.
  • Sumienność i nakierowanie na jakość oraz dokładność w wykonywaniu obowiązków – to cechy członka zespołu, dla którego blokujący jest brak czasu na dokładne zaplanowanie swoich działań. W tym przypadku powinniśmy  wziąć pod uwagę konieczność skrupulatnego określenia zakresu obowiązków, kryteriów oceny wyników pracy oraz przekazywanie pracownikowi konkretnej informacji zwrotnej. Brak tych elementów spowoduje barierę w wykorzystaniu przez taką osobę 100 % swojego potencjału.
  • Wytyczne do zadań powinna znać osoba, która jest zorientowana przede wszystkim na osiągnięcie celu i oczekuje przewidywalnych schematów. Nie będzie ona skutecznie pracować w sytuacji ciągłej niepewności. Aby zwiększyć jej wydajność, warto zachęcać ją do kreatywności, jednak koniecznie przygotowujmy ją również na wszelkie zmiany. Na takiego pracownika pozytywnie wpłynie także wiedza o jego indywidualnym wkładzie w wysiłki zespołu.

Powyższa tematyka wpisuje się w problematykę zarządzania różnorodnością, czyli podejścia, w którym pracodawca uwzględnia indywidualizm osób w swojej firmie. Odpowiednio dobrane do osobowości czynniki i  warunki pracy mają bezpośrednie przełożenie na wzrost wydajności konkretnego pracownika. Dokładne rozpoznanie charakterystycznych zachowań członków zespołu to fundament do stworzenia skutecznej strategii zarządzania. Niezrozumienie indywidualnego usposobienia każdego pracownika i brak dostosowania stanowiska i otoczenia do osoby może prowadzić nie tylko do spadku jednostkowej motywacji, ale może również skutkować napięciami w grupie. Jeśli pracownik każdego dnia musi zmagać się z sytuacjami lub bodźcami, które zaburzają poczucie komfortu lub powodują frustrację, to niewątpliwie będzie mieć to negatywny wpływ na jakość pracy zarówno tej osoby, jak i jej współpracowników.