Teoria DiSC ma długą historię opartą na psychologii i badaniach. Od lat dwudziestych model DiSC ewoluował i rozszerzył się na wieloaspektowe rozwiązanie edukacyjne, zaprojektowane w celu dostarczania spersonalizowanych informacji, które sprzyjają zaangażowaniu i współpracy w dzisiejszym, ciągle zmieniającym się miejscu pracy. Wybierz się w podróż w czasie i poznaj przełomowe wydarzenia, które pomogły ukształtować dzisiejsze oblicze Everything DiSC oraz metody DiSC.

1928 – Emotions of Normal People (Emocje zwykłych ludzi)
Model zachowania DiSC® został po raz pierwszy zaproponowany w 1928 roku przez psychofizjologa Williama Moultona Marstona w jego książce “Emotions of Normal People” (“Emocje Zwykłych Ludzi”). Marston podjął świadomą decyzję, aby skupić się wyłącznie na zjawiskach psychologicznych, które można bezpośrednio zaobserwować i zmierzyć obiektywnymi środkami. Na podstawie swoich badań Marston wysunął teorię, że behawioralne wyrażanie emocji można podzielić na cztery podstawowe typy, wynikające z postrzegania samego siebie w odniesieniu do otoczenia. Te cztery typy zostały oznaczone przez Marstona jako Dominacja (D), Wpływ (I), Stałość (S) i Sumienność (C). Stworzył model, który integruje te cztery typy wyrażania emocji w dwuwymiarową, dwuosiową przestrzeń. Ponieważ sam Marston nie interesował się teoretycznymi koncepcjami osobowości lub temperamentu, nigdy też nie stworzył narzędzia psychologicznego do pomiaru swojego modelu. Współczesne rozumienie modelu DiSC zachowuje niektóre z podstawowych zasad przedstawionych przez Marstona, jednak obecna prezentacja modelu zawiera również wiele dodatkowych elementów i uwzględnia zmiany wynikające z postępu w pomiarze i teorii psychologicznej.

1940 – Wczesne pomiary koncepcji DiSC: Activity Vector Analysis (Analiza Wektora Aktywności)
Historia pomiarów DiSC została rozpoczęta w latach czterdziestych XX wieku przez psychologa przemysłowego Waltera V. Clarke’a. Clarke stworzył test doboru personelu zwany także Activity Vector Analysis. Kierując się popularnym wówczas „podejściem leksykalnym”, Clarke zidentyfikował listę przymiotników, które były powszechnie używane podczas opisywania innych osób. Zebrał informacje o przymiotnikach używając formatu listy kontrolnej, prosząc uczestników badania o wybranie z listy konkretnych słów, które ich opisują. Po zebraniu i przeanalizowaniu danych odnośnie tego instrumentu odkrył, że cztery czynniki wynikające z tych danych (agresywność, towarzyskość, stabilność i stronienie) brzmią bardzo podobnie do elementów modelu DiSC. Clarke doszedł do wniosku, że dane najlepiej przeanalizować przy użyciu modelu ludzkiego zachowania Marstona.
Ciąg dalszy w kolejnych odcinkach.